Historia

Początek Straży Pożarnej w Pionkach (do 1933 r. w Zagożdżonie) datuje się na lata 1925 – 1926, kiedy to powstała sekcja kolejowa przeciwpożarowa. Za początek powstania naszej OSP uważa się rok 1925 kiedy to (wg przekazów ustnych) postanowiono założyć Ochotniczą Straż Pożarną. W materiałach wojewódzkiej komendy OSP jednostka w Pionkach występuje już w 1927 r. Wśród pierwszych ochotników OSP w Zagożdżonie należy wymienić druhów: M. Płatkowskiego (ryc. nr 1), J. Tomaszewskiego, F. Wilka, S. Dąbrowskiego, W. Rudnickiego, W. Mędykowskiego, S. Warchoła, St. Abramowicza, J. Woźniaka, W. Miękusa, J. Jakubowskiego, C. Kockiego, M. Paca, Olejarza.

Ryc. nr 1. Dh M. Płatkowski (ok. 1930r.)

Na kolejnym zebraniu 14 lipca 1929 r. zgromadzeni mieszkańcy Zagożdżonu założyli lokalny oddział Towarzystwa Straży Pożarnej. Do zarządu towarzystwa wybrano wówczas: A. Strzeblińskiego (prezes), W. Dulleka (wiceprezes), J. Zegadło (sekretarz), J. Piątkowskiego i F. Nawrota (członkowie zarządu), na naczelnika straży wybrano St. Labesa – miejscowego aptekarza, jego pomocnikiem został W. Zawada, a funkcję gospodarza objął J. Zajączkowski.

Na początku straż dysponowała wozem konnym, ręczną pompą i wężami. W okresie początkowym w celu pozyskania funduszy na zakup sprzętu i umundurowania każdy właściciel domu został opodatkowany na potrzeby straży i otrzymał specjalną legitymacje. 15 sierpnia 1929 r. dla pozyskannia funduszy urządzono zabawę ludową na terenie boiska klubu sportowego „Proch”. Zdobyte tak fundusze przeznaczono na zakup umundurowania i sprzętu pożarniczego.

W niedziele 29 października 1929 r. odbyła się uroczystość oficjalnego otwarcia Ochotniczej Straży Pożarnej. Przybyły na nią zaproszone delegacje strażackie z Radomia (miejska i kolejowa), Kozienic i Jedlni Kościelnej. W imprezie uczestniczyli także przedstawiciele władz powiatowych OSP oraz Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych. Plan uroczystości przewidywał zbiórkę, nabożeństwo w intencji strażaków i defiladę, a następnie przyjęcie w szkole. Uroczystość odbyła się zgodnie z planem. PZUW przekazał wówczas zagożdżońskiej OSP beczkę żelazną na dwóch kołach.

OSP wkraczając w lata 30-te liczyła prawdopodobnie ok. 40 czynnych członków, była stosunkowo dobrze wyekwipowana i cieszyła sie znaczną sympatią mieszkańców. Status członków wspierających uzyskali: J. Suszczyński, F. Kubiński, K. Romanowski, J. Kayzer, M. Jankowska, F. Rojek, B. Szoka, J. Stasz, J. Koiwalski, J. Jakubowski, J. Grzebalski, B. Dudkiewicz, L. Banaszek, J. Suszyński, Jan Pestka, Józef Pestka, dr S. Berger, K. Żarłok, J. Szostek, J. Bohnia, J. Labesowa.

Ryc. nr 1. Dh M. Płatkowski (ok. 1930r.)

W roku 1930 podjęto starania o wybudowanie remizy OSP które zakończyły się pomyślnie jej wybudowaniem w 1934 r (wygląd przedstawia ryc. nr 2). We wrześniu 1931 r. zagożdżońscy strażacy odnieśli swój pierwszy sukces na zawodach okręgowych w Zwoleniu zdobywając tam pierwsze miejsce. W marcu 1932 r. PZUW przekazał sprzęt pożarniczy który był nagrodą za pierwsze miejsce we wrześniowych zawodach.

Ryc. nr 3. Tancerki Teatru Ukraińskiego

28 stycznia 1934 r. postanowiono urządzić uroczyste poświęcenie wybudowane z dużym wysiłkiem remizy. Wkrótce zakupiono jej wyposażenie. W związku z tym, że w remizie znajdowała się sala widowiskowa co pozwoliło ją wynająć na przedstawienia goszczącego w Pionkach teatru Ukraińskiego im. Staryckiego (ryc. nr 3). Występował tez znany piosenkarz i humorysta. Norski-Nożyca, a także odbywały się pokazy „walk francuskich” z udziałem czołowych zapaśników: Pytlasińskiego i braci Papuciów. Od otwarcia remizy ozpoczęła się działalność kulturalno-oświatowa. W połowie roku 1934 powstało przy OSP amatorskie kółko teatralne którego kierownikiem został Bolesław Sroka. Dla potrzeb kółka urządzono w remizie profesjonalną scenę teatralną z widownię która mogła pomieścić przeszło 160 osób. Kółko zadebiutowało jeszcze w roku 1934 dnia 10 listopada (tytuł sztuki niestety nie jest znany). W repertuarze zespołu dramatycznego z OSP znalazły się m. in. sztuki patriotyczne, ludowe, komediowe a także Jasełka.

Ryc.nr 4. Statut OSP Pionki z 1935r. 

Ryc. nr 5. Decyzja Wojewody Kieleckiego(1935r.)

Dnia 10 lipca 1935 r. na mocy decyzji Wojewody Kieleckiego (ryc. nr 5) „Stowarzyszenie OSP w Pionkach” wpisano do rejestru stowarzyszeń i związków Kieleckiego Urzędu Wojewódzkiego pod nr 506.

W 1937 r. podjęto działania mające na celu utworzenie żeńskiego plutonu służby samarytańsko-ratowniczej w ramach OSP. Samochód i motopompę udało się zakupić jeszcze przed wojną dzięki ludności miejscowej która dobrowolnie opodatkowała się na sumę 2500 zł.

W latach 1930-1939 stanowiska w zarządzie piastowali m. in.: A. Walczak, M. Staw, M. pac, J. Zegadło, J. Suszyński, J. Adamiec-Gracki, J. Pestka, J. Szostek, I. Piwowarski, F. Jastalski, J. Sroka, W. Derlatka, W. Pachocki, J.Wełpa, F. Nawrot, W. Dulleka, W. Zawada.

Ryc. nr 6. Naprawa motopompy

W roku 1942 funkcje naczelnika objął dh Tadeusz Kłopotowski, który pełnił tę funkcję do 1985 r. tj. do chwili śmierci. W okresie okupacji była ważnym ośrodkiem szerzenia kultury i patriotyzmu. W czasie wojny do straży wstępowało bardzo dużo ochotników imając na względzie posiadanie karty strażaka – dokumentu honorowanego przez okupanta.